Een bijzonder stuk geschiedenis om nooit te vergeten…..
Laten we teruggaan naar de ’70-er jaren in de vorige eeuw. Het voor die tijd bekende groen/crème van de bussen maakte plaats voor het wijnrood met grijs. In die tijd kwam ik terecht in de HTM cultuur. Ik weet nog heel goed dat de groep buschauffeurs van destijds voor een groot deel uit oudere collega’s bestond. Het was ook de tijd dat de elektronica nog in de kinderschoenen stond en een tijd dat we met elkaar optrokken. In die tijd hadden we nog ruimte voor elkaar wat tot uiting kwam dat oudere chauffeurs hun ervaringen overdroegen aan ons jonge broekjes. Veel van deze oudgedienden hadden als chauffeur de oorlogsjaren meegemaakt, de opbouw van het busvervoer en konden smakelijk vertellen over wat zij hadden gehoord van hun collega’s die zij in dat grijze verleden hadden afgelost. Tegenwoordig is dat helaas anders…. Het ‘moedergevoel’ van HTM lijkt wat weg te ebben.!
Terug naar die tijd. Ik kan me nog heel goed de Kromhout- en AEC bussen herinneren. De HABO-nv reed met de oude ex-AEC 575 door de stad die gebruikt werd als schaftwerkwagen. Deze wagen vloog tijdens laswerkzaamheden in brand en moest toen als verloren beschouwd worden.
We hebben de ex-AEC 554, een perfect opgeknapte bus ten behoeve van het gehandicapte kind. Deze bus heeft in zijn tweede leven vele kilometers gereden. Toen deze fraaie bus niet meer nodig bleek te zijn vertrok hij naar een terrein waar de wielen gedemonteerd werden en de bus in brand werd gestoken. Hoe heeft men zo’n mooi exemplaar zomaar kunnen vernietigen.? Het was ook de tijd dat het Haags Bus Museum nog in de prille kinderschoenen stond. Bij gebrek aan een AEC zijn de mensen van dit museum in België naarstig op zoek gegaan naar een ex-HTM AEC om daarmee hun minimale wagenpark wat aan te vullen. In die tijd zijn vele Kromhout- en AEC bussen naar België verkocht waarover we in onze albums op de website een en ander terug te vinden is. In ieder geval, in België konden de mensen van het museum helaas niet slagen, de geldbedragen die werden gevraagd waren te hoog of de bussen waren in een te slechte toestand. Het mocht niet lukken, animo in die tijd om een museum van die strekking te steunen was uiterst minimaal.
Ik kan me nog heel goed herinneren de ex-HTM 512, die in Scheveningen aan de haven een plaatsje had. Ook deze wagen verdween roemloos naar de sloper waarvan we in het fotoalbum een foto hebben opgenomen. Duidelijk staat me nog voor de geest de wat verwaarloosde ex-HTM 522 die nabij de Scheveningse haven stond opgesteld. Deze bus heeft daar jaren lang als opslagruimte gestaan. Ook dit exemplaar moest het veld ruimen en weer enige tijd daarna kwamen we het restant tegen op de sloperij van Van Velzen in Leidschendam waar heel wat oudjes afkomstig van HTM een laatste rustplaats hadden gevonden. Toch was er in die tijd ook een lichtpuntje, dat zelfde museum wist op het vliegveld Zestienhoven nabij Rotterdam een ex-HTM Kromhout te verwerven. Het werd de latere HBM-327, een wagen die nog steeds valt te bewonderen. Het betekent overigens wel dat deze Kromhout de laatste afgezant is uit het verre verleden.!
Maar hoe verging het dan met de AEC, een wagenmerk waar HTM groot door geworden is.? Zo komen we dan aan bij de nog in die tijd in dienst zijnde AEC bij HTM. Het was de HTM-558, omgebouwd als rijdend enquête bureau. Zoals eerder al geschreven was in die tijd elektronica zeer pril en moest HTM het registratiewerk nog handmatig verrichten. Dit rijdende telbureau moest regelmatig naar diverse plekken in Den Haag worden gereden om de mensen van de afdeling registratie hun werk te kunnen laten doen. Bestond je dienst uit ‘reserve’ dan gebeurde het regelmatig dat je deze oude AEC vanuit de garage ergens in de stad moest overbrengen om hem later weer op te halen. Dat was leuk werk omdat het reguliere wagenpark van HTM nog maar alleen ui de wijnrode DAF-bussen bestond.!
De 558 was oud en kreunde. Het carrosserie vertoonde vele roestplekken en produceerde erg veel blauwe rook. Maar rijden deed ie als de beste.! Toen de CSA-1 DAF-135 buiten dienst kwam te staan werd deze uitgekozen en omgebouwd om het werk van de 558 over te nemen. Voor deze laatste viel het HTM-doek en verdween na korte tijd van HTM bodem. Hoewel ‘men’ allerlei toekomstplannen had voor deze oudgediende, verliep het echter anders, door onkunde en geldproblemen werd door dit project een definitieve streep gehaald. Dit laatste HTM-AEC project was ten dode opgeschreven, een jammerlijke ontwikkeling waar men heden ten dage nog heel veel spijt van heeft.! Het is overigens goed dat ervaring en wetenschap nog bruikbaar zijn en we deze wetenschap gelukkig kunnen toevoegen aan de geschiedenis van HTM zodat we dit nooit mogen vergeten.!
De HTM-554 tijdens een grote onderhoudsbeurt en wordt klaargestoomd om ten behoeve te komen voor de organisatie ‘De wijde wereld’, een project voor het gehandicapte kind.
Het rijdende telbureau HTM-558, het wel en wee…..
In 1977 werd de 558 bij HTM vervangen door de DAF-135 zoals we al hebben gemeld. De 558 werd door de inzet van enkele Haagse belangstellenden als museumwagen behouden en opgenomen in het wagenpark van de SVA (Stichting Veteranen Autobussen). De bus werd voorlog ondergebracht in de WestNederland-garage te Loosduinen. Na ongeveer een jaar vertrok de 558 vanuit deze vestiging met als bestemming de SVA-stalling te Oud-Gastel in Noord Brabant. Nadat hier enige tijd aan de bus gewerkt was kwam men tot de conclusie dat de 558 in te slechte staat verkeerde om nog gerestaureerd te worden. Er zou in ieder geval veel geld mee gemoeid zijn, iets wat in die tijd bepaald niet voorhanden was. Besloten werd de bus aan een sloper te verkopen. Enkele onderdelen van de 558 hebben nog een rol gespeeld bij het weer op de been helpen van de Kromhout-327, die net op dat moment in herstelling was.
Jan van der Stelt vertelt ons meer over de 558, hij zegt: in het fotoalbum van de ex-HTM 558 die dertig jaar geleden Den Haag verliet om museumbus te worden. Helaas mocht het niet zo zijn en verdween de bus na een aanrijding met de garagemuur in de BBA-garage te Oud-Gastel alsnog naar de sloper. Verder in het fotoalbum een foto van het interieur van de 558 nadat ‘men’ alle kasten en balie uit de bus hadden verwijderd. De losse stoelen zijn afkomstig van de ex-RET 612, exex-HTM 329 de latere HBM-327. Verder nog enige platen van de 558 die in Roosendaal een poging doet om de RET Saurer 223 aan te slepen met een positief rokerig resultaat.
We vervolgen het verhaal: zo zijn de linker filmkast en de ronde stukken plaatwerk aan de achterzijde van de HBM-327 afkomstig van de 558. De 558 is kort daarop compleet met motor afgevoerd nar een naburige sloperij. Het valt te betreuren dat het ‘Haags Bus Museum’ toen nog in een zeer prille fase van ontstaan verkeerde en niet bij machte was de 558 van deze eerloze afgang te redden. Daarmee viel definitief het doek over de allerlaatste HTM-AEC. Het goede AEC bleek hierna helaas niet meer te vinden.!
Dit verlies van de laatste AEC staat niet op zich zelf. Jaren geleden wisten wij (HTM, Bart R. en Ruurd Berendes) een oude Leyland Verheul afkomstig van de Beekse Bergen, een ex-GEVU bus te vergaren. Het idee was deze bus als promotiewagen als de HTM-606 te gaan gebruiken, in de groen/crème kleuren van destijds. Hoewel het project aardig vorderde werd dit project plots zonder enige ruggespraak door hogerhand stop gezet tot grote ontzetting van alle aan dit project verbonden medewerkers en werd deze bus met spoed verhuisd naar sloper Mulder aan de Fruitweg in Den Haag. Zodoende was de weg vrijgemaakt om de HBM-327, nog als afgezand van HTM, als museumwagen in stand te houden. Maar met vallen en opstaan moet je kennelijk verder en dat hebben we gedaan al is het maar door alles op ‘papier’ te zetten.!
Aan dit verhaal werkten mee:
Aad van Spronsen,
Peter Nijbakker,
Wim Vink,
Jan van der Stelt,
Ruurd Berendes,
Ruud van der Zant,
Joop Solleveld,
Leo Torsy en
Bart R.
KLIK HIER hier voor het fotoalbum over de HTM-558.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten